Verpleegstersflat
Aanverwante artikelen
Eindhoven – Burgemeester Charles van Rooy opende op 6 januari 1959 het verpleegstershuis aan de Vestdijk. 53 Jaar later staat het gebouw er nog steeds, al heeft het niet meer de uitstraling die het had ten tijde van de oplevering. De tand van de tijd, maar ook ongenode bewoners, hebben het gebouw zowel van binnen als van buiten getekend. Zo werd het pand, tijdens de kroningsrellen in 1980 onder het motto “Geen woning geen kroning”, bezet door de Eindhovense kraakbeweging.
Op de foto’s, gemaakt door fotograaf Frans van Mierlo, is te zien hoe het gebouw in 1959 werd opgeleverd. De bouw van de flat kwam tot stand doordat autogaragebedrijf firma van der Meulen-Ansems niet gelukkig was met het onderkomen aan de Vestdijk. Twee maanden voor de opening werd in het Eindhovens Dagblad beschreven hoe erbarmelijk dit wel niet geweest moet zijn. “Vroeger werd er altijd langs het trottoir getankt, in weer en wind. Ondanks het intense verkeer gebeurden er gelukkig nooit ongevallen. Aan deze toestand is nu een einde gekomen door het bouwen van een indoor-tankstation, waarbij auto en pomp beide onder een beschermend dak staan, zodat het tanken nu een aangename en, door ruime inritten, veilige bezigheid is geworden.”
De architecten Geenen en Oskam ontwierpen op de eerste verdieping van het gebouw een eetzaal en tevens recreatiezaal voor de verpleegsters van het Binnenziekenhuis, waarbij gediplomeerden gescheiden werden van de ongediplomeerden. Op de tweede en derde verdieping werden leslokalen en slaapkamers voor de verpleegsters geschapen, ingericht naar de modernste inzichten. Als klap op de vuurpijl was daar nog het dakterras, waar de bewoonsters in hun vrije tijd konden genieten van de Eindhovense skyline. Hoe het verder gaat met het gebouw is nog onduidelijk. Waar de één zegt slopen, zegt de ander monument. Voorlopig staat het gebouw er nog steeds om zelf deel uit te maken diezelfde Eindhovense skyline!
Carla Hendrickx:
"In 1975 startte ik de opleiding tot verpleegkundige in het net nieuwe catharinaziekenhuis en ging "op kamers"in de verpleegstersflat. Op alle drie de bovenste verdiepingen bevond zich een lange gang met vele kamers , enkele keukens. toilettten en douches.Als je heel veel geluk had, kreeg je een grotere hoekkamer.Het toppunt was dat we op elke etage een telefoon in het midden van de gang hadde, kon je soms even prive met je familie praten als je gebeld werd, zelf bellen kon alleen in dringende gevallen bij de Mentrix.(een soort flatmoeder). Zij zetelde op de eerst etage in de huiskamer en vooral bij Riet van Vroenhoven was het vaak supergezellig en werd er veel gekaart en gebabbeld.
Net achter de recreatie ruimte met tv lag een grote keuken en mannenkamers want jongens mochten niet boven op de meisjeskamers komen, daar werd streng op toegezien.
Om 01.00 ging de voordeur op slot dus dan moest je echt wel binnen zijn.
Als je wat lekkers in de keukenkoelkast in je gang zette, kon je er gif op innemen, dat iemand anders liet blijken, dit te waarderen door het op te eten. Vaak was de douche bezet en in je kamer was slechts een wastafel; naast bed en bureau was er weinig ruimte over. Tijdens de nachtdiens daar slapen , viel ook niet altijd mee.
Omdat de avonden veelal gezelligheid boden na de werkdag en studie, heb ik er een heel fijn eerste jaar in Eindhoven doorgebracht."
Therese van den Hurk:
"Wat ik in het zondagnieuws van 30 september 2012 mis is wat aandacht voor de ingang van deze verpleegsterflat. De beide ingangen zijn verfraaid door kunstwerken van Hugo Brouwer - Nuenen 1930-1986. Ik hoop dat deze werken bij eventuele sloop, wat ik niet hoop, gered kunnen worden."
