Er is niet veel veranderd
Aanverwante artikelen
Wij schrijven september 2015. Het is acht uur ‘s avonds en Nederland heeft zich binnenshuis terug getrokken. Op tafel staan koffie, suiker, melk en gevulde koeken. Voor de kinderen is er limonade en chips. De televisie staat voor hen al uren aan. Alle tekenfilms en series zijn bekeken en maken plaats voor het nieuws van de dag.
Met een bezorgde blik in zijn ogen meldt de presentator van de aanhoudende oorlogshandelingen in het midden oosten. Soldaten schieten vanuit een hinderlaag op een vijand die zich ook verschanst heeft. Legervliegtuigen, donderende bominslagen en kapotgeschoten steden schuiven over het beeld. Mensen dragen doden en gewonden weg. Maar waar naar toe? Hier kun je nergens meer schuilen. Met angstige ogen wachten kinderen op stilte, andere rennen huilend rond als ze ontdekken alleen te zijn. Dan vult het scherm zich met lange rijen mannen, vrouwen en kinderen. Ze dragen tassen en pakken of trekken een kar voort met daarop hun bagage. Wanhopig proberen anderen over zee in wrakke bootjes een veilig land te bereiken, waar hun kinderen misschien wel kans hebben op een toekomst. Een man dankt Allah huilend op zijn knieën dat hij zwemmend een Grieks eiland heeft mogen bereiken. De berichtgeving eindigt met het dilemma van grenzen, verdeling van aantallen en het geven van opvang.
Het is dit jaar honderd jaar geleden dat Nederland haar grenzen opende voor een toen ongekend grote stroom vluchtelingen. Het waren Belgen die een veilig heenkomen zochten voor de Grote Oorlog die in hun land werd uitgevochten. Het werd als een erezaak gezien deze mensen de best mogelijke zorg te geven. De Vlaamse fabrieksarbeiders, sjouwers, timmerlieden, dienstboden en werksters vonden dan ook een allerhartelijkst onthaal. Toen het na een jaar weer veilig was in hun plaats van herkomst, gingen de meesten na een jaar weer terug de grens over. Degenen die hier achterbleven kregen de vrijheid werk te zoeken, want juist in die periode was er in het zuiden een gebrek aan technisch personeel. Er ontstond ergernis. Men vond de Belgen lui, luidruchtig en er waren er nog veel te veel. Subtiel werd geprobeerd hen te bewegen ook terug te gaan…….. Hoe zal anno 2015 de geschiedenis haar voortgang vinden?
