Marleen Veldhuis, terug als moeder

Voor Marleen was dit het begin van een indrukwekkende reeks van successen. Tijdens de Olympische Spelen van Athene in 2004 strandde ze op de individuele nummers nog in de halve finale, maar won ze brons met de 4 x 100 m vrije slag. Vier jaar later in Beijing won ze met de estafetteploeg, verder bestaande uit Inge Dekker, Ranomi Kromowidjojo en Femke Heemskerk,  de gouden medaille. Enigszins teleurstellend, vooral voor haarzelf, behaalde ze geen medaille op de individuele nummers.

In de periode tussen de spelen van Athene en Beijing zwom Marleen Veldhuis vele titels en records bijeen, waaronder drie individuele wereldtitels korte-baan. In 2007 werd ze verkozen tot Sportvrouw van het Jaar.

Nadat ze in 2010 was bevallen van een dochter, pakte ze in 2011 de draad weer op, richting Olympische Spelen van Londen 2012. Eind 2011 toonde ze aan op de goede weg te zijn. Bij het Nationaal Zweminstituut in Eindhoven traint ze alweer een aantal jaren onder leiding van Jacco Verhaeren. In de topsport gaat het om details, weet ook Marleen Veldhuis. In een interview in BNdeStem gaf ze een voorbeeld:

"In het trainingsbad in Eindhoven werken we met een camerasysteem. Elke start die ik de afgelopen tweeënhalf jaar maakte heeft die camera geregistreerd. In de computer staat dus een enorme database over mijn starts. Hoe is de reactietijd, de afzethoek, de induikhoek en ga zo maar door. Uit die analyse komt naar voren dat mijn ideale afzethoek 24 graden is. Maar 27 graden is te veel en 22 te weinig. Op dat gebied ga je dan schaven: hoe zet ik perfect af op het startblok? Ondertussen heb ik die start wel 100.000 keer gemaakt, dus ik voel zelf al wel of ik met 27 graden afzette of met 22. Door zo'n analyse kom je erachter wat bepalend is voor een goede start. Dan blijkt niet eens de reactietijd, maar de afzethoek een van de belangrijkste factoren. Want die bepaalt het verdere verloop van je start, de induikhoek en hoe diep je in het water zakt. Met dat soort nuances ben ik dus bezig. Details die straks wel het verschil gaan maken in de olympische finale." 

Alle inspanningen betaalden zich in Londen uit: Marleen won voor het eerst een individuele medaille tijdens het olympisch tournooi. Achter de ongenaakbare Ranomi Kromowidjojo en de Russische Hirasimenia, behaalde ze de bronzen medaille tijdens de 50 m vrije slag. Met het estafette team had Marleen bovendien al de zilveren medaille gewonnen tijdens de 4x100 m vrije slag.

De bronzen race was tevens de laatste wedstrijd van Marleen Veldhuis. Het einde van een imposante carrière.