Mispeer

Tijdens de archeologische opgravingen voor de Catharinakerk in 2002 werden eeuwenoude graven gelicht en de aldaar verzamelde menselijke overblijfselen werden nader onderzocht. Een van de skeletten bleek van een ongeveer tienjarig jongetje te zijn, overleden omstreeks 1300. Nadat het gezicht van het kind was gereconstrueerd doopte stadsarcheoloog Nico Arts het kind Marcus. Nauwkeurig onderzoek van botten en gebit leerde dat het kind bij leven verre van gezond was geweest. Er was in elk geval sprake van ernstige groeistoornissen en mogelijk bloedarmoede. Vandaag de dag speelt Marcus de hoofdrol in de permanente expositie in de Catharinakerk.

Maar wroeten in de bodem leert ons niet alleen over de ver voorbije eeuwen, maar ook over onze recente industriële geschiedenis. In 1963 werden bij graafwerkzaamheden op de binnenplaats van het Philipscomplex aan de Emmasingel honderden gloeilampen gevonden. Onderzoek leerde dat het om afgekeurde exemplaren ging die in een ver verleden op een storthoop waren gegooid.

Op hooguit enkele tientallen meters afstand van deze vindplaats opende anderhalf jaar geleden alweer het Philipsmuseum. Maar of deze ‘misperen’ het depot van het Philipsmuseum hebben bereikt??