Werkdag van een verpleegster

Vanaf de oprichting werkten er veel religieuzen als verpleegster. Zij behoorden tot de congregatie van de Heilige Joseph uit Heerlen. Deze congregatie werd in 1872 opgericht door monseigneur Savelberg met het doel ‘het verrichten van die werken van naastenliefde waarin minder voorzien was’. De zorg voor zieken en ouden van dagen viel daar onder. Het leven van de zusters stond geheel ten dienste van de patiënten van het Sint Josephziekenhuis. Het ziekenhuis was hun thuis. Ze waren zeven dagen in de week, 24 uur per dag beschikbaar. Vakantie kenden ze niet. Ze werden in hun taken bijgestaan door leerling-lekenverpleegsters die ook intern waren. Deze meisjes moesten zich aan dezelfde regels houden als de religieuzen, maar hadden recht op een dag in de week vrij en drie weken vakantie per jaar.
De dag- en nachtdienst waren voor religieuzen en leerling-verpleegsters gelijk. Om zes uur stond men op, om half zeven was er de heilige mis, vervolgens werd het ontbijt genuttigd. Van half acht ’s ochtends tot kwart voor zeven in de avond deed men dienst op de zaal. Deze dagdienst werd onderbroken door een korte koffie- en theepauze en een lunchpauze. Het avondeten werd om zeven uur opgediend. Daarna hadden ze nog twee uurtjes vrije tijd, totdat om half tien het bed moest worden opgezocht. Die spaarzame vrije tijd was ook weer gebonden aan strenge regels. Bezoek mocht nooit ontvangen worden op de eigen kamer, alleen in speciale vertrekken. Alleen ouders, broers en zussen waren welkom, vriendjes of vriendinnen waren taboe.

Aan orde, stiptheid en tucht werd onder het toeziend oog van de religieuzen streng de hand gehouden. Na de Tweede Wereldoorlog nam het aantal roepingen af en was de Congregatie steeds minder goed in staat om voor nieuwe aanwas te zorgen. Op 1 juni 1982 ging de laatste religieuze verpleegster van het St. Josephziekenhuis met pensioen. Voortaan was de zorg volledig in handen van de lekenverpleegster.