Ik heb duizenden voetstappen in Philipsdorp liggen

Mevrouw Elisabeth Sterenburg-Platje werd geboren op de Annastraat in Philipsdorp. Haar vader en moeder kwamen allebei uit Groningen. Haar vader was van origine kunstglasblazer, maar Philips had zoveel personeel nodig dat hij werd gevraagd om naar Eindhoven te komen. “Ik was het negende kind. Het was dus nog een hele opgave om alle spullen te verhuizen. Dat ging met wagons. Wel werd ons gevraagd of we eventueel met een wagon minder uit konden.”
Haar vader had bij Philips de leiding over een groep mensen. Niet alleen uit Nederland werd personeel geronseld ook uit Oostenrijk werden mensen gevraagd om hier te komen werken. “Ze kwamen vaak naar mijn vader toe om bijvoorbeeld papieren in te vullen of omdat ze niet wisten hoe ze een brief moesten schrijven. Ze konden misschien niet lezen of schrijven, maar wel goed werken en daar ging het bij Philips om.” Het gezin bestond uit 9 jongens en 4 meisje. Veel van de Annastraat kan ze zich niet meer herinneren omdat ze kort daarop met het gezin verhuisde naar de Dennenstraat 14. Als 17-jarige kwam Elisabeth bij Philips te werken. Dat heeft ze tot haar 25ste gedaan. Na haar trouwen kreeg ze een zoon en ging op 37- jarige leeftijd wederom, voor halve dagen bij Philips poetsen. “Dat was heel modern voor die tijd. Zeker om elke avond voor drie uurtjes weg te gaan. Ik ben begonnen op het Rekencentrum. Dat lag zo’n beetje achter ons huis. Vervolgens heb ik de laatste vijf jaar bij de Raad van Bestuur gewerkt.” Werken voor het Raad van Bestuur was niet voor iedereen weggelegd. Voor deze functies werd je benaderd door één van de bazen. Daarna moest je nog een screening ondergaan. Pas daarna kon je er aan de slag. “Mijn functie bestond onder meer uit het afruimen van de tafels na de lunch en er voor zorgen dat alles er proper, voor en na, bij lag. Als we een beetje geluk hadden, mochten we de restjes opeten. De lunch werd overigens klaargemaakt door de chef-kok van het POC. Met Nieuwjaar liep je tijdens de receptie tussen de Presidenten door.”
Elisabeth vindt dat ze een fijne jeugd heeft gehad. Wel werd er al op jonge leeftijd hard gewerkt. Tijd om buiten te spelen was er nauwelijks. ‘’Dat vond ik ook niet zo erg omdat ik graag mijn moeder hielp. Ook de zoon van Elisabeth heeft nog een tijdje bij Philips gewerkt . “Je werd in die tijd voor het blok gezet. Wilde je niet in dienst dat moest je een baan hebben en getrouwd zijn. Mijn zoon was erg goed met computers en bij Philips zochten ze deze mensen. Omdat hij geen titel had, verdiende hij minder dan mensen die dat wel hadden. Terwijl hij eigenlijk meer wist. Uiteindelijk is hij overgestapt naar een ander bedrijf.” Het gezin behoorde tot de eerste protestanten die in Philipsdorp neerstreken. Elisabeth ging naar school op de Oranjestraat en naar de zondagschool, gevolgd door de Philipsschool en de school op de Iepenlaan. Haar vader was zeer actief . Zo was hij mede–oprichter van muziekvereniging Wilhelmina en werd op latere leeftijd erelid. “Regelmatig zat hij samen met Frits Philips (Beschermheer) te luisteren naar uitvoeringen onder het genot van een drankje.”
“Ik heb duizenden voetstappen in Philipsdorp liggen en weet nog goed dat we als kind naar de speeltuin van Van Dinter gingen, of met de tram over de Boschdijk naar Son reden. Dat waren echte uittapjes. Mijn broer hebben ze nog gevraagd om bij PSV te komen voetballen. Omdat het op zondag was, mocht dat niet. Met Sinterklaas kreeg elk kind een echt cadeautje en moeder maakte vaak het deeg (met krenten) thuis klaar en liet het in de Etos-bakkerij bakken. Met een plank en het brood er op, theedoek erover, kwam ze terug. Heerlijk was dat.”